zaterdag 2 april 2011

2 april [27(6)]

Het ontbrak niet aan kooplieden of kramers, die ons de schoonste waren aanboden, zelfs tot veel billijker prijzen, en oneindig veel beter, dan wij in Nagasakki gewoon waren. En hoezeer men nooit zogenaamde verboden goederen meebracht, kostte het echter weinig moeite, om die te krijgen. Maar omdat de hospes en de beambten op hun beurt, hun vrienden of kennissen bij ons brachten, konden zij evenmin die kennissen van ons weren die wij graag zagen, en dit maakte, dat wij dikwijls tot laat in de nacht bezoek ontvingen. Vooral de grote personages, die niet dan in het geheim, of aan de binnenkant, belet vroegen, kwamen altijd 's avonds laat. Zelden gebeurde het, dat hierbij niet enig geschenk aan voorafging, meestal bestaande uit stoffen, lakwerken, fijn papier, waaiers, brieventassen, tabaksdozen en pijpen, of Miseratie’s (de verbasterde Japanse naam van het woord zeldzaamheden) omdat zij weten, dat de Hollanders op dergelijke zaken gesteld zijn. Wanneer het geschenk van waarde of belang was, werd hun door het Opperhoofd iets als tegengeschenk aangeboden, hetwelk echter met alle omzichtigheid door een tweede hand moest geschieden, en in het bijzonder was onze gezant er op bedacht, op deze wijze de vriendschap van de Gouverneur en andere beambten, die onze zaken behartigen, voor ons te winnen. Hoewel, volgens de order, bij ons geen vrouwen mochten worden toegelaten, was de toeloop van de schone sekse in deze plaats dikwijls nog groter dan op andere plaatsen. Soms bracht een enkele heer zes dames mee, vooral 's avonds, waardoor de aanzienlijke voorraad van banket en likeuren die wij hadden meegebracht sterk verminderde.

Geen opmerkingen: